24.04 Pejzaż w barwach nierzeczywistych.

FOWIZM (1905-1908)

Fowizm był kierunkiem krótkotrwałym jednakże ważnym dla sztuki początku XX wieku. Jego kolebką była Francja. Nazwa powstała zupełnie przypadkowo i niezamierzenie. Krytyk Louis Vauxcelles wszedłszy do sali wystawowej paryskiego Salonu Jesiennego w 1905 roku ujrzał „krzyczące”, jaskrawe obrazy zestawione z rzeźbą przypominającą te renesansowe. Ponoć zakrzyknął wówczas „Donatello parmi les „fauves” (Donatello wśród dzikich zwierząt). Choć pierwotnie termin nie oznaczał nic pozytywnego ("Les Fauves"  - z francuskiego dzikie bestie), okazał się celnym spostrzeżeniem i zostały nazwą kierunku.

Fowiści określani jako „dzicy” nie utworzyli jednak żadnej formalnej grupy ani programu. Łączyła ich potrzeba tworzenia obrazów żywiołowych i ekspresyjnych w wyrazie. Dla fowistów największą rolę w malarstwie odgrywał jaskrawy i czysty kolor kładziony dużymi plamami prosto z tuby. Stosowano bardzo odważne deformacje, upraszczano brutalnie formę. Zrezygnowano z perspektywy zbieżnej, światłocienia czy przejść tonalnych. Odrzucono także kolor lokalny (prawdziwy kolor przedmiotów), światło czy naturalizm. Po paroletniej przygodzie z fowizmem, każdy z młodych francuskich artystów poszedł własną drogą. Niemniej wystawa z 1905 roku odbiła się szerokim echem i wzbudziła wiele kontrowersji, niezrozumienia i dezaprobaty.

Henri Matisse (1869 -1954)

Taniec II - (1909 -1910)

Najbardziej znanym fowistą był Henri Matisse (1869-1954). Na początku swej artystycznej drogi uczy się podpatrując zarówno muzealnych mistrzów dawnych epok jak i ojców nowoczesnego malarstwa; Cézanne, van Gogha czy Gauguina. Matisse zdobył wykształcenie w paryskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni symbolisty Moreau, jednakże wypracował swój własny styl, który stał się inspiracją przyszłych pokoleń. Matisse stosował żywe kolory, uproszczenia i deformacje, ekspresyjny kontur, oraz płaską plamę. Jego obrazy pomimo nowoczesnej formy stanowiły pochwałę dla życia, miały dostarczać widzowi przyjemnych czysto estetycznych doznań. Nie poruszał ciężkich i trudnych tematów. Stworzył własną koncepcję piękna połączonego często ze zmysłowością. 

Portret kobiety z zieloną smugą - 1905

Kobieta w kapeluszu - 1905

Czerwony pokój - 1908

Maurice Vlaminck (1876 – 1958)

Maurice Vlaminck nosił przydomek anarchisty. Współpracował w jednej pracowni z przyjacielem fowistą André Derain.

W latach 1905 -1907 malarstwo Vlamincka charakteryzowały jaskrawe, agresywne kolory oraz prawie całkowicie płasko traktowana przestrzeń. Malował pejzaże i martwe natury. W późniejszych latach pod wpływem sztuki Cézanne’a formy w jego obrazach zaczęły ulegać delikatnej geometryzacji, a paleta ściemniła się i zawęziła.

"Rozpryskiwałem na me płótna zawarte w tubach kolory i używałem tylko cynobrów, zieleni i błękitu pruskiego, by wykrzyczeć to wszystko, co chciałem powiedzieć".

Maurice de Vlaminck, 1953

Restauracja de la Machine w Bougival - 1905

Ogrodnik

Ulica w Marly - le -Roy - 1906

Niebieski dom - 1906 

André Derain (1880-1954) 

Malarstwo André Deraina ulegało licznym przemianom. Początkowo korzystał z techniki pointylistycznej. Następnie zarzucił ją na rzecz ekspresyjnie kładzionych dużych płaszczyzn koloru. Podobnie do Vlamincka nie stronił od grubej faktury, śladów pędzla czy bardzo kontrastowych zestawień kolorystycznych. Farby nakładał prosto z tuby. Nie stosował koloru lokalnego. Bruk uliczny mógł być zielony, drzewa ceglaste, ziemia różowa, a niebo żółte… W 1908 roku zbliżył się do poszukiwań kubistycznych. Po roku 1912 zainteresowała go sztuka dawna, a w latach 20-tych zaczął tworzyć klasycyzujące akty!

 Most Westminsterski - 1906

Port w Collioure - 1905

Zakręt - 1906

Doki w Londynie  - 1906

Zadanie Domowe

Wybierz zdjęcie miasta lub portu. Zmień prawdziwe kolory przedmiotów na nierzeczywiste. Drzewa mogą być niebieskie, niebo czerwone, a droga zielona...
Nie bój się eksperymentować. Stwórz ekspresyjną, "dziką" pracę. Jeśli masz farby możesz wyciskać je na karton prosto z tuby, malować palcami, całymi dłońmi, szpachelkami itp.
Uprość formy, możesz wprowadzić agresywny kontur. Używaj czystych, jaskrawych, krzyczących barw!
Wyraź swoje emocje!


Prześlij mi zdjęcie swojej pracy oraz zdjęcie, z którego korzystałeś/korzystałaś na:
elementarzpracownia@gmail.com