W 1924 roku Andre Breton napisał „Manifest surrealizmu”, zawierający idee i założenia nowego kierunku. Początkowo surrealizm był ruchem literackim, w którego skład wchodzili głównie pisarze i poeci. Co ciekawe Breton z zawodu był lekarzem psychiatrą.
Inspiracje surrealizmu krążyły wokół snów, marzeń, stanów psychicznych pomiędzy jawą a snem niedających się kontrolować. Starano się wyzwolić z reguł logiki na rzecz podświadomości. Artyści poprzez swoje prace nie opowiadali o rzeczywistości, która nas otacza, skupiali się na tym co drzemie we wnętrzu człowieka, jego jaźni.
Salvador Dali - Architektoniczny Anioł Pański Milleta - 1933
Surrealizm był początkowo ruchem politycznym, sprzeciwiającym się państwu, kościołowi, mieszczańskim normom moralnym – często w sposób o zabarwieniu skandalu. Protestowano również wobec tradycyjnego podejścia do sztuki, czyli szukania wzorów jedynie w świecie zewnętrznym.
Surrealizm można rozumieć jako „dziwny” realizm, precyzyjnie odwzorowujący przedmioty, ale w zaskakujących układach i nielogicznych zestawieniach, czasem jako prace wręcz abstrakcyjne.
Max Ernst (1891 – 1976) – stosował technikę frotażu- frotage (czyli odciskania różnych struktur). Wykorzystał tą technikę między innymi w cyklu „Historia naturalna” – wyobrażającym wbrew tytułowi fantastyczny świat fauny i flory. Wymyślił także raclage – zeskrobywanie grzebieniem lub linijką świeżej farby co dawało specyficzne efekty barwno-fakturowe (np. cykle „Kwiaty”, „Miasta”). Posługiwał się również kolażem. Swoje kompozycje kolażowe nazywał absurdalnymi tytułami np.: „Marzenie małej dziewczynki, która chciała wstąpić do karmelu”. Stosował także dekalkomanię, której przypadkowość umiejętnie wykorzystywał – przykłady obrazu – „Europa po deszczu”. W pracach artysty często pojawiała się tematyka snów – czyli tematyka oniryczna.
Max Ernst - Panna młoda dla... (kolaż)
Max Ernst - Sen dziewczynki, która chciała wstąpić do Karmelu (kolaż) - 1930
Max Ernst - frotaż z cyklu "Historia naturalna" - 1926
Max Ernst - Całe miasto -1935/36 (raclage)
Max Ernst - Europa po deszczu - 1940-1942
Max Ernst - Słoń Celebes -1921
Joan Miró ( 1893 – 1984) pochodzący z Katalonii – całkowicie zrezygnował z odwzorowywania rzeczywistości. Stworzył własny, unikatowy świat, który zamieszkiwały ideogramy pływające w niesprecyzowanej przestrzeni. Stosował technikę automatyzmu, czyli wykorzystywał przypadek, a następnie świadomie go przetwarzał i modyfikował. Tworzył obrazy przepełnione organicznymi, delikatnymi formami. Artysta wzbogacał prace nietypowymi tytułami iście surrealistycznymi np. „Pieszczoty światła księżyca o świcie przecięte przez pięknego ptaka”.
Joan Miró - Karnawał Arlekina - 1923-1924
Joan Miró, The Tilled Field, 1923-24
Joan Miró - Ciphers and Constellations, in Love with a Woman (Szyfry i konstelacje zakochane w kobiecie)- 1941
René Magritte pochodzący z Belgii (1898 – 1967) był jednym z głównych propagatorów surrealizmu. Malarz nie eksperymentował z nowymi technologiami , posługiwał się techniką olejną na płótnie. Nie wykorzystywał także działań przypadkowych. Tworzył nierealne kompozycje z realnych elementów. Przedstawione obiekty zderzał w sposób niekonwencjonalny. Jego obrazy to rodzaj rebusa, zagadki, której jednak nie jesteśmy w stanie rozwiązać. Pod koniec życia wykonał makiety rzeźb, które odlano następnie w brązie. Przedstawiały najczęściej pojawiające się w jego obrazach motywy.
René Magritte - Dola człowiecza - 1933
René Magritte - Kochankowie - 1928
René Magritte - To nie jest fajka - 1929
René Magritte - Syn Człowieczy - 1964
René Magritte - Mężczyzna w meloniku - 1964
René Magritte - Golkonda - 1953
Salvador Dali (1904 -1989), hiszpański artysta był najsłynniejszym twórcą reprezentującym surrealizm. Jego kompozycje malarskie zaskakują niekonwencjonalnym zestawieniem przedmiotów, a także deformacją. Tworzył nierealne wizje i o niezwykłej atmosferze. Interesowała go ludzka psychika , stany emocjonalne, najskrytsze pragnienia. Dali był postacią niezwykle kontrowersyjną. Artysta sam kreował swój wizerunek, chciał aby postrzegano go jako ekscentryka, geniusza posiadającego nadprzyrodzone moce. Do surrealistów dołączył w 1929 roku, jednakże w 1936 roku został wykluczony z ugrupowania za poglądy polityczne.
Salvador Dali - Trwałość pamięci - 1931
Salvador Dali - Zagadka pożądania: Moja Matka, Moja Matka, Moja Matka - 1931
Salvador Dali - Kuszenie św. Antoniego - 1946
Salvador Dali - Metamorfoza Narcyza - 1937
Salvador Dali - Jesienny kanibalizm - 1936
Salvador Dali - Płonąca żyrafa - 1937
Zadanie domowe dla chętnych
Stwórz kolaż. Możesz wykorzystać wycinki z gazet. Połącz je z elementami malowanymi lub rysowanymi. Wykorzystaj motywy realistyczne i zestaw je w zaskakujący sposób. Stwórz swoją surrealistyczną, plastyczną opowieść. Nadaj pracy tytuł.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz